Grzybica i cukrzyca

Grzybica i cukrzyca

Grzybica i cukrzyca
Grzybica to najczęstsze powikłanie skórne w cukrzycy

Według różnych badaczy zmiany skórne występują u 30-70% cukrzyków, przy czym do najczęstszych z nich należą zakażenia grzybicze. Grzyby mogą powodować infekcje skóry, błon śluzowych jamy ustnej, błon śluzowych okolicy narządów płciowych oraz paznokci. U osób ze źle kontrolowaną cukrzycą najczęstsze są infekcje grzybicze spowodowane przez Candida albicans – nazywane kandydozą lub drożdżycą.

Występowaniu zakażeń skóry u diabetyków sprzyja przede wszystkim hiperglikemia, która osłabia działanie komórek układu odpornościowego.

Zakażenia skóry nie tylko występują u nas diabetyków częściej, ale i mają poważniejszy przebieg oraz gorzej poddają się leczeniu, mogą być także pierwszym objawem cukrzycy.

Z tego powodu nie powinniśmy bagatelizować objawów, które mogą oznaczać grzybicę, ale jak najszybciej zgłosić się do lekarza rodzinnego, który w razie potrzeby skieruje nas do dermatologa. Jeśli zmiany występują w okolicy narządów płciowych – możemy udać się do wenerologa, do którego skierowanie nie jest wymagane.

Nie próbujmy „domowych” sposobów leczenia – nie są one skuteczne.

Grzybica paznokci

Grzybica paznokci jest postacią zakażenia grzybiczego, najczęściej wywoływaną przez grzyby z gatunków Trichophyton rubrum oraz Trichophyton mentagrophytes.

Zmiany częściej dotyczą osób w starszym wieku oraz częściej pojawiają się na paznokciach stóp, niż rąk. Zmiana koloru paznokcia, kruszenie się paznokcia, zgrubienie lub rozwarstwianie się płytki paznokciowej – to najczęstsze objawy choroby. Zmiany mogą dotyczyć jednego lub kilku paznokci i są niebolesne. Choroba często utrzymuje się miesiącami, a nawet latami.

Leczenie jest długotrwałe, ze względu na fakt, że paznokcie rosną wolno. . Okres leczenia wynosi zwykle 6 miesięcy w przypadku paznokci dłoni i 9–12 miesięcy w przypadku paznokci stóp.

Zwykle stosuje się połączenie doustnych leków przeciwgrzybiczych i leków stosowanych miejscowo. Usuwanie chirurgiczne paznokcia nie jest konieczne.

Grzybica stóp, czyli „stopa atlety”

Najczęstszym grzybem wywołującym chorobę jest Trichophyton rubrum.

Spośród kilku odmian grzybicy, najczęstsza jest postać międzypalcowa. Choroba objawia się jako obecność zaczerwienionych, swędzących, złuszczających się zmian na skórze pomiędzy palcami stóp. Najczęściej jest to przestrzeń pomiędzy palcem III i IV lub IV i V.

Zachorowaniu sprzyja chodzenie boso po wilgotnych powierzchniach, zwłaszcza w miejscach publicznych (baseny, sauny) oraz noszenie butów nie przepuszczających powietrza – grzyby lubią wilgotne, ciepłe miejsca.

Sposób leczenia zależy od nasilenia zmian. Jeśli zmiany mają niewielkie nasienie, stosowane są miejscowe środki przeciwgrzybicze. Gdy zmiany zajmują większą powierzchnię niezbędne jest stosowanie doustnych leków przeciwgrzybiczych.

Więcej: stopa cukrzycowa

 

Grzybica pachwin, czyli „świąd dżokeja”

Grzybicę w tym umiejscowieniu najczęściej wywołują grzyby Trichophyton rubrum oraz Epidermophyton floccosum.

Zmiany mają charakter zaczerwienionych plam które powiększają się, a na ich obwodzie obecne są grudki, pęcherzyki (zawierające płyn) lub krosty.

W okolicy pachwin mogą być także obecne wyprzenia drożdżakowe – wywoływane przez grzyba Candida albicans (wtedy zmiany są bardziej nasilone w głębi fałdu, a nie na obwodzie).

Tej postaci zakażenia, prócz cukrzycy, sprzyjają zwiększona potliwość, noszenie nieprzewiewnej, obcisłej bielizny. Zmiany tego typu występują częściej u płci męskiej.

Leczenie polega na stosowaniu miejscowych środków przeciwgrzybiczych.

Grzybica skóry gładkiej

Grzybicę skóry gładkiej najczęściej wywołują Trichophyton rubrum, Trichophyton mentagrophytes oraz Epidermophyton floccosum. Zmiany skórne mają początkowo postać zaczerwienionych ognisk z grudkami i pęcherzykami, głównie na obwodzie. Wraz z postępem choroby ognisko grzybicy powiększa się obwodowo, natomiast zmiany „w centrum” ustępują – co daje obraz powiększającego się pierścienia.

Do zakażenia dochodzi najczęściej poprzez kontakt bezpośredni z zakażonym człowiekiem lub zwierzęciem.

Leczenie polega na stosowaniu miejscowych środków przeciwgrzybiczych.

Grzybica skóry owłosionej głowy

Grzybica skóry owłosionej głowy jest najczęściej następstwem kontaktu ze zwierzętami zakażonymi grzybami , które mogą wywołać chorobę również u ludzi. Mogą to być psy, koty lub zwierzęta gospodarskie. Tego rodzaju infekcje częściej pojawiają się u dzieci.

Istnieje kilka odmian grzybicy skóry owłosionej głowy, które różnią się m.in. gatunkiem grzyba oraz obrazem wykwitów chorobowych.

Zmiany mogą mieć charakter czerwonych, łuszczących się i swędzących zmian i występować w postaci pojedynczego lub kilku ognisk. W większości przypadków dochodzi do utraty włosów w obszarze zajętym przez grzybicę.

Leczenie polega na stosowaniu miejscowych oraz ogólnych leków przeciwgrzybiczych.

Infekcje skóry i błon śluzowych wywołane przez grzyba Candida albicans

Candida albicans, jest to grzyb, który jest częścią fizjologicznej flory skóry oraz błon śluzowych przewodu pokarmowego. U większości zdrowych ludzi żyje tam sobie w nielicznych koloniach, nie wywołując objawów chorobowych.

W przypadku, gdy odporność organizmu spada, grzyby Candida namnażają się i powodują chorobę zwaną kandydozą.

Prócz cukrzycy, do sytuacji które sprzyjają wystąpieniu kandydozy zalicza się m.in. stosowanie leków obniżających odporność, antybiotykoterapia, zakażenie wirusem HIV.

Drożdżyca skóry

Ta postać choroby najczęściej objawia się występowaniem wyprzeń drożdżakowych w miejscach takich jak – doły pachowe, pachwiny, okolice międzypalcowe, miejsca pomiędzy fałdami skórnymi. Zmiany skórne mają postać zaczerwienionych, łuszczących się ognisk w obrębie których mogą pojawiać się pęcherzyki i sączenie.

Leczenie zależy od nasilenia zmian – w łagodnych przypadkach jest to leczenie miejscowe, w bardziej nasilonych zmianach dołącza się zwykle leczenie doustnymi środkami przeciwgrzybiczymi.

Drożdżyca błon śluzowych

Zarówno błona śluzowa jamy ustnej, jak i błony śluzowe narządów płciowych mogą wykazywać zmiany chorobowe wywołane przez grzyba Candida albicans.

Prócz zaczerwienia i bolesności na błonach śluzowych obecne są zwykle białe naloty.

Leczenie polega zwykle na połączeniu miejscowej i ogólnej terapii przeciwgrzybiczej.

Zajady

Bolesne, niegojące się pęknięcia w kątach ust mogą mieć różne przyczyny – wliczając w to infekcje bakteryjną, grzybiczą, niedobory witaminowe. Leczenie zajadów wywołanych przez grzyby polega na stosowaniu leków przeciwgrzybiczych.

Łupież pstry

Jest to choroba skóry wywołana przez grzyb Pityrosporum furfur, która częściej pojawia się m.in. u cukrzyków.

Nazwa choroby nawiązuje do charakterystycznego – pstrego – wyglądu zmian chorobowych.

Początkowo są to plamy lekko żółte lub różowe, natomiast gdy przebywamy na słońcu opisane plamy nie opalają się w przeciwieństwie do zdrowej skóry w ich otoczeniu.

Wówczas powstaje obraz bladych plam na tle opalonej skóry. Opisane plamy najczęściej pojawiają się na skórze tułowia, czasem towarzyszy im nieznaczny świąd.

Leczenie polega na stosowaniu miejscowych i doustnych środków przeciwgrzybiczych.

Jak zapobiegać infekcjom grzybiczym skóry ?

Podstawowe zasady profilaktyki polegają na:

  • Dbaniu o prawidłowe wyrównanie cukrzycy – w tym codzienne pomiary glikemii, przestrzeganie zaleceń lekarskich;
  • Dbaniu o higienę osobistą- w tym dokładnym myciu i osuszaniu stóp;
  • Noszeniu wygodnego, przewiewnego obuwia oraz bielizny;
  • Korzystanie z obuwia ochronnego w miejscach publicznych (baseny, sauny);
  • Odwiedzeniu lekarza w przypadku, gdy coś nas zaniepokoiło.

Więcej: jak dbać o skórę w cukrzycy

Opracowanie: lek. Martyna Musik

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany.