Kolejne doniesienia ze świata prac nad inteligentną insuliną, czyli insuliną automatycznie reagującą na poziom cukru we krwi. Projekt badawczy o którym mowa, prowadzony jest przez MIT (Massachusetts Institute of Technology) we współpracy z JDRF – największą na świecie fundacją poświęconą finansowaniu badań nad leczeniem cukrzycy typu 1.
Naukowcy z MIT opracowali zmodyfikowaną insulinę, do której dołączona jest specjalnie opracowana cząsteczka, która sprawia że insulina uaktywnia się tylko wtedy kiedy we krwi znajduje się wysoki poziom glukozy.
Obecnie na świecie toczy się kilka projektów badawczych nad inteligentną insuliną. Inny projekt badawczy dotyczący inteligentnej insuliny opisywaliśmy 29 stycznia.
- Przeczytaj o inteligentnej insulinie zamkniętej w nanokapsułkach.
Insulina z przyzwoitką
Nowa inteligentna insulina nosi roboczą nazwę Ins-PBA-F. Składa się z insuliniy analogowej, którą cukrzycy typu 1 zażywają każdego dnia. Naukowcy zmodyfikowali tę insulinę, dodając do niej cząsteczkę PBA (kwas fenyloboronowy) oraz fluor (F). Naukowcy nazwali tę dodatkową cząsteczkę ‘przyzwoitką’ gdyż PBA-F jest przytwierdzone do protein zwykłej insuliny, reaguje na poziom glukozy we krwi, uaktywniając insulinę. Kiedy poziom cukru we krwi jest wysoki, BPA łączy się z glukozą i w ten sposób aktywuje działanie insuliny. Kiedy zaś glikemia jest niska, insulina nie działa i nie obniża poziomu glukozy we krwi.
Ponadto do insuliny dołączyli tak zwaną grupę alifatyczną, czyli długi ciąg cząsteczek tłuszczy. Ta modyfikacja przedłużyła żywotność insuliny, sprawiając że hormon przybywał w krwiobiegu dużo dłużej niż zwykła insulina. Naukowcy nie do końca wiedzą czemu tak jest, ale podejrzewają, że cząsteczki tłuszczu łączą się z białkiem o nazwie albumina.
Inteligentna insulina Ins-PBA-F skuteczniejsza od naturalnej
W ramach eksperymentu naukowcy zastosowali swego rodzaju test obciążenia glukozą, podając zdrowym myszom oraz myszom diabetyczkom dużą dawkę cukru tak, że ich glikemia wzrosła do 350 mg/dL. Następnie badacze podali chorym myszom kilka rodzajów zmodyfikowanej insuliny, monitorując ich glikemię. Wyniki porównali z wynikami zdrowych myszy.
Okazało się, że modyfikowana insulina Ins-PBA-F była skuteczniejsza w redukcji poziomu glikemii od insuliny produkowanej przez zdrowe myszy. Co więcej, skuteczność sztucznej insuliny utrzymywała się od 10h do 13h od podania!
Kolejne kroki to dalsze badania na zwierzętach, a następnie na ludziach.
Niezależnie czy to Ins-BPA-F, sztuczna insulina w nanokapsułkach czy też inny projekt okaże się sukcesem, jedno jest pewne – nauka nie ustaje w walce o lepsze życie diabetyków.
