Inhibitory SGLT2 to najnowszej generacji leki przeciwcukrzycowe stosowane u pacjentów z cukrzycą typu 2. W Polsce dostępne są Jardiance, Forxiga i Invokana.I Czy mogą być pomocne także w terapii insulinozależnego typu cukrzycy?
Inhibitory SGLT2 (Jardiance, Forxiga, Invokana) – jak działają?
SGLT2 to znajdujący się w nerkach tzw. kotransporter sodowo-glukozowy 2. Odpowiada on za jeden z mechanizmów zwrotnego wchłaniania glukozy z moczu pierwotnego. Fizjologicznie, SGLT2 odpowiada więc za resorpcję cukru we krwi, zapobieganie jej wydalaniu z moczem oraz pośrednio utrzymanie prawidłowego stężenia glukozy.
Niestety, u osób z cukrzycą transportery SGLT2 mogą potencjalnie osłabiać efekt terapii przeciwcukrzycowej, dlatego w leczeniu zaczęto stosować substancje mające na celu blokować działanie SGLT2. Nazywa się je inhibitorami SGLT2 lub flozynami.
Mechanizm działania flozyn polega na blokowaniu działania SGLT2, w ten sposób zwiększając wydalanie glukozy z moczem i obniżając stężenie cukru we krwi.
Co ważne, inhibitory SGLT2 są niezależne od insuliny, co oznacza, że są skuteczne nawet u osób z rozwiniętą insulinoopornością.
Jardiance, Forxiga, Invokana w cukrzycy typu 1
Do tej pory leki z grupy inhibitorów SGLT2 stosowane były wyłącznie u pacjentów z cukrzycą typu 2., jednak wyniki najnowszej meta-analizy badaczy z Wayne State University mogą to zmienić.
Okazuje się, że leki z tej grupy mogą pozytywny wpływ na stężenie HbA1c, masę ciała i dzienne dawki insuliny także u osób z cukrzycą typu 1.
Meta-analiza przeprowadzona przez badaczy z Wayne State University wskazuje na wiele korzyści związanych ze stosowaniem inhibitorów SGLT2 u pacjentów z cukrzycą typu 1.
Istotą tego rodzaju pracy badawczej jest zebranie wyników badań przeprowadzonych wcześniej przez inne grupy badawcze i ich przekrojowe podsumowanie. Badacze z Wayne State University wzięli pod uwagę cztery randomizowane badania, przyjrzeli się ich wynikom i wyciągnęli wnioski, które opublikowane zostały w czasopiśmie Diabetes Research and Clinical Practice.
Według nich, stosowanie inhibitorów SGLT2 przyczyniało się do istotnego spadku poziomu HbA1c, masy ciała i dziennej dawki insuliny. Co ważne, nie zaobserwowano większych skutków ubocznych działania tych leków.
Meta-analiza pokazuje, iż stosowanie inhibitorów SGLT2 u pacjentów z cukrzycą typu 1., może okazać się pomocne jeśli istnieje u nich potrzeba redukcji masy ciała, zmniejszenia dobowej dawki insuliny i lepszej kontroli cukrzycy.
Ograniczenia pracy badawczej
Niestety, mała liczba badanych osób oraz wzięcie pod uwagę badań przeprowadzanych tylko w krótkim okresie czasu to niewątpliwe ograniczenia tej meta-analizy. Poza tym, poszczególne badania były prowadzone na różnych grupach pacjentów i w różny sposób, co mogło wpłynąć na wynik. Badacze są świadomi, iż liczba wziętych pod uwagę badań oraz całkowita liczba pacjentów, która w nich uczestniczyła, jest relatywnie niewielka. Naukowcy podkreślają również, że najkrótsze z analizowanych przez nich badań trwało mniej niż 12 tygodni, a więc stosunkowo niedługo.
Meta-analiza badaczy z Wayne State University pokazuje możliwe korzyści związane ze stosowaniem inhibitorów SGLT2 u pacjentów z cukrzycą typu 1., potrzebne są jednak większe i lepiej zaprojektowane badania, by potwierdzić te przypuszczenia oraz monitorować ewentualne skutki uboczne stosowania tych leków u pacjentów.
Być może jednak w przyszłości flozyny stosowane będą nie tylko w cukrzycy typu 2. i również pacjenci cierpiący na “jedynkę” będą mogli czerpać korzyści ze stosowania leków tego typu.
