Nowa teoria dotycząca przyczyn cukrzycy u osób o normalnym BMI została opublikowana 9 grudnia na łamach internatowej wersji magazynu Clinical Science Journal, w druku zaś ukaże się w styczniu 2015.
Cukrzycę typu 2 znacznie częściej diagnozuje się u osób z BMI większym niż 25. Mało się mówi jednak o tym, dlaczego niektórzy z nas mogą być otyli i wcale nie cierpieć na cukrzycę, podczas gdy inni posiadają BMI w normie, a mimo to chorują. Bardzo intrygującą teorię przedstawili naukowcy z Uniwersytetu Newcastle w Anglii, tłumacząc, czemu tak się dzieje.
‘Osobisty próg tłuszczu’
Głoszący tę teorię profesor Roy Taylor wcześniej zajmował się badaniami nad wpływem bardzo niskokalorycznej diety na remisję cukrzycy typu 2. Dieta ta zwana jest czasem dietą Newcastle. Jego nowa hipoteza zakłada, że każdy człowiek ma swój ‘osobisty próg tłuszczu’, który, jeśli zostanie przekroczony, zaczyna powodować rozwój insulinoodporności, hiperglikemii oraz cukrzycy typu 2.
Teoria prof .Taylora podpiera się danymi liczbowymi, a mianowicie faktem, że 36 % pacjentów z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2, którzy wzięli udział w badaniu na dużą skalę, miało BMI 25 lub mniej. Badanie to to UK Prospective Diabetes Study w ramach którego zbierano dane od 1977 do 1991 i objęło 5,102 uczestników z nowo rozpoznaną cukrzycą typu 2.
Teoria ta zakłada również, że masa ciała, którą ma pacjent przy zdiagnozowaniu cukrzycy typu 2, wyznacza granicę, jakiej nie należy przekraczać. Aby więc obniżyć poziom cukru we krwi i wyleczyć cukrzycę, należy też obniżyć masę ciała do wagi sprzed diagnozy.
Ten indywidualny próg dotyczy również otłuszczenia wątroby oraz trzustki. Dwie osoby o takim samym BMI będą miały różny poziom otłuszczenia tych organów. A to właśnie otłuszczenie organów wewnętrznych odgrywa kluczową rolę w rozwoju cukrzycy typu 2. Co ciekawe, dieta niskokaloryczna, która spowodowała spadek otłuszczenia wątroby i trzustki, spowodowała również remisję cukrzycy typu 2.
Taka teoria daje więc pewną nadzieję diabetykom leczącym się na cukrzycę typu 2, jednak zobowiązuje także do ścisłej kontroli wagi.
Osobisty próg tłuszczu – kliniczne znaczenie teorii
Profesor Taylor zauważa też, że jego hipoteza ma zastosowanie kliniczne dla lekarzy, mających pod opieką nowo zdiagnozowanych pacjentów z cukrzycą typu 2. Jeżeli ci chorzy będą w stanie obniżyć masę ciała i utrzymać swoją optymalną wagę, będą również mogli utrzymać poziom cukru we krwi w ramach norm i pozbyć się hiperglikemii.
Obecnie badacze sprawdzają, czy niskokaloryczna dieta może skutecznie pomóc w osiąganiu remisji u pacjentów z cukrzycą typu 2. Aktualne badanie obejmuje 140 pacjentów i będzie prowadzone przez okres dwóch lat.
Przyszłość badań nad osobistym progiem tłuszczu
Różnica między osobistymi progami tłuszczowymi poszczególnych osób wyznacza również ciekawy, nowy kierunek badań i mogą one być użyte jako model do testowania, na ile geny i inne czynniki (w tym stosowanie niektórych leków, związanych z cukrzycą typu 2) mogą odgrywać rolę w modyfikacji progów tłuszczu. Teoria ta też może w przyszłości wyjasnić, czemu niektóre rasy, takie jak południowo-azjatycka, zadają na cukrzycę przy znacznie niższym BMI, niż rasa europejska.
Warto dodać, iż ta hipoteza mówi tez o tym, że jeśli pacjent wraca do swojej wagi, którą miał w chwili rozpoznania cukrzycy, to jest więcej niż prawdopodobne, że ponownie rozwinie się u niego hiperglikemia (zbyt wysoki poziom cukru we krwi) .
Żródło: www.clinsci.org
