Badania przeprowadzone w Szwecji wykazały, że wśród nastolatków i dzieci z cukrzycą typu 1 częściej występują zaburzenia psychiczne i myśli samobójcze. Najcięższe jest pierwsze 6 miesięcy po diagnozie.
Wyniki badań opublikowano kilka dni temu na łamach cyfrowego wydania Diabetes Care. Wersja drukowana ukaże się za kilka dni.
Dzieci z cukrzycą typu 1 i ich rodzeństwo
Naukowcy wzięli pod lupę 17,122 dzieci z cukrzycą typu 1 oraz ich zdrowe rodzeństwo, wszyscy badani byli urodzonych pomiędzy 1973 a 2009 rokiem. Dzieci były obserwowane przez naukowców do ich 18-stych urodzin. Wyniki zostały porównane z przebadaną w tym samym czasie grupą dzieci zdrowych, nie posiadających rodzeństwa chorego na cukrzycę typu 1.
Dzieci z cukrzycą typu 1 narażone na depresję i myśli samobójcze
Okazało się, że u dzieci z cukrzycą typu 1 występowało dwukrotnie wyższe ryzyko wystąpienia problemów psychicznych, depresji oraz prób samobójczych, w porównaniu z dziećmi zdrowymi.
Co więcej, ryzyko wzrastało aż trzy krotnie w okresie do pół roku po zdiagnozowaniu choroby.
Samo ryzyko wystąpienia prób samobójczych było aż 70% wyższe u nastoletnich cukrzyków niż u ich zdrowych rówieśników w całym okresie obserwacji.
Poprawa zdrowia psychicznego
Choć powyższe wyniki mogą brzmieć przygnębiająco, optymizmem może jednak napawać fakt, że wskaźnik ryzyka wystąpienia zaburzeń psychicznych u dzieci z cukrzycą typu 1 spada w ostatnich dziesięcioleciach. Mianowicie ryzyko było 2,7 razy większe u dzieci chorych na cukrzycę typu 1 urodzonych w latach 1973 -1986 roku. Dla ich młodszych rówieśników, urodzonych w latach 1997 – 2009, wskaźnik spadł o 1,9.
Przyczyny poprawy zdrowia psychicznego dzieci z cukrzycą typu 1
Trudno określić, co bezpośrednio wpływa na zmniejszenie ryzyka wystąpienia problemów psychicznych. Jednak wiele wskazuje, że przyczynia się do tego lepsza dostępność penów insulinowych i pomp, które zastąpiły strzyki, a także większe zrozumienie i akceptacja cukrzycy typu 1 wśród społeczeństwa. A to eliminuje poczucie wyobcowania i wykluczenia dzieci chorych.
Innym powodem zmniejszenia ryzyka może być lepsza skuteczność terapii insulinowej – dobre wyniki glikemii oraz lepsze HbA1c to mniejsze ryzyko depresji i innych problemów psychicznych.
Jak pomóc dzieciom i młodzieży z cukrzycą typu 1?
Mimo poprawy, dzieci chore na cukrzycę typu 1 nadal znajdują się w grupie podwyższonego ryzyka problemów psychicznych. Aby im pomóc, pedagodzy, rodzice oraz diabetolodzy powinni dyskretnie monitorować ich stan psychiczny, oraz otoczyć opieką i wsparciem. Rodzice nie powinni obawiać się poprosić o pomoc psychologa a nawet psychiatry, jeśli zauważą niepokojące objawy.
Rodzeństwo również narażone
Wśród rodzeństwa dzieci z cukrzycą typu 1 wystąpiło o 10% większe ryzyko wystąpienia problemów psychicznych niż w grupie dzieci zdrowych, nieposiadających chorego rodzeństwa. Choć jest to niewielki wzrost, to jednak wskazuje że i rodzeństwo dzieci chorych na cukrzyce typu 1 również odczuwa negatywne skutki choroby.
