Jednym z powikłań cukrzycy są liczne choroby skóry, na jakie są narażeni są diabetycy. Choroby skóry, które dotyczą tylko diabetyków wynikają typowo z uszkodzenia naczyń i nerwów w wyniku hiperglikemii lub zażywania leków cukrzycowych. Niektórych z nich nie musimy leczyć, gdyż są niegroźne, inne wymagają pomocy dermatologa, i mogą nawet zagrażać życiu.
Przeczytaj czym charakteryzuje się skóra w cukrzycy
W każdym przypadku podstawowym warunkiem leczenia chorób skóry w cukrzycy jest wyrównanie glikemii i uzyskanie właściwego poziomu HbA1c. W przypadku problemów dermatologicznych lepiej jest zapobiegać, czyli utrzymywać właściwy poziom cukru we krwi, niż leczyć.
Poniższa lista nie wyczerpuje wszystkich chorób skóry w cukrzycy, ale przedstawia najczęściej występujące.
Lipohipertrofia oraz lipoatrofia
Lipohipertrofia to miękkie grudki tkanki tłuszczowej, powstałe w miejscu częstych zastrzyków, które z biegiem czasu mogą stwardnieć i stać się bolesne, a także ograniczyć wchłanianie insuliny. Mogą dotyczyć osoby korzystające z penów jak również z pomp insulinowych.
Lipoatrofia to z drugiej strony zanik tkanki tłuszczowej w miejscu częstych iniekcji, co powoduje wgłębienia.
Przeczytaj więcej:
Główną metodą zapobiegania i leczenia jest wykonywanie zastrzyków w różnych częściach ciała, i unikanie korzystania tylko z jednej strony brzucha lub ud. Jeśli guzek/wgłębioenie się pojawił – omijaj tę część ciała, a on po jakimś czasie zaniknie. Zostaw minimum 5 cm odległości między miejscami zastrzyku oraz zachowaj 5 cm odległość między miejscem zastrzyku oraz pępkiem. Nie nie wykonuj ponownego zastrzyku w to samo miejsce przez 2 tygodnie.
Jeśli lipohipertrofia jest bardzo zaawansowana i uniemożliwia wchłanianie insuliny, lub guzki są bardzo duże, można wykonać liposukcję. Innych metod leczenia nie ma.
Dermopatia cukrzycowa
Najczęściej występująca choroba skóry wywołana cukrzycą. Dotyka diabetyków typu 1 jak i diabetyków typu 2. Wynika z uszkodzeń naczyń krwionośnych, spowodowanych hiperglikemią, z tego tez powodu towarzyszą jej inne powikłania cukrzycowe, takie jak retinopatia lub nefropatia.
Objawy to owalne placki o rozmiarze mniejszym niż 1 cm, o brunatnym lub brązowym kolorze, które powoli ulegają złuszczeniu. Znajdują się na podudziach, udach i przedramionach.
Dermopatii się nie leczy, gdyż jest niegroźna – nie boli, nie swędzi i nie szkodzi. Niestety jednak trwa ona latami, i może się rozszerzać, zwłaszcza, jeśli kontrola cukrzycy jest niewystarczająca. Główną niedogodnością dermopatii są zmiany estetyczne.
Rogowacenie ciemne – Acanthosis Nigricans
Choroba skóry wywołana inulinoopornością i towarzyszącym jej hiperinsulinizmem (nadmierną produkcją insuliny w organizmie). Towarzyszy cukrzycy typu 2, ale również mogą dotyczyć osoby chore na cukrzycę typu 1, u których rozwinęła się insulinooporność i nadwaga.
Są to brązowe lub brązowo-szare przebarwienia z lekka wypukłością lub brodawką. Zlokalizowane są w fałdach skóry, na szyi, pod pachami, w okolicach krocza, w zagłębieniu pach czy kolan.
Jedyna metodą leczenia jest utrata wagi i poprawienie wrażliwości na insulinę.
Obumieranie tłuszczowate skóry
Jest to bardzo rzadko występujące schorzenie, które częściej dotyka dorosłe kobiety z cukrzycą typu 1, ale również osoby chorujące na cukrzycę typu 2. Często jest pierwszym objawem cukrzycy. Przyczyną jest zanikanie tkanki tłuszczowej pod skórą spowodowane uszkodzeniem naczyń krwionośnych.
Objawem obumierania tłuszczowego skóry są brunatne lub żółte plamy, podobne do tych jakie obserwowane są w dermopataii cukrzycowej, ale jest ich mniej i są większe. Naczynia krwionośne stają się bardziej widoczne, plamy mogą pękać i swędzieć.
Obumieranie tłuszczowate skóry leczy się kortykosteroidami, lekami naczyniowymi, na przykład wyciągiem z kasztanowca, oraz kwasem acetylosalicylowym. Przede wszystkim chroń miejsca z objawami przed urazami i zakażeniem.