Osoby, które pracują 55 godzin tygodniowo za niewielkie wynagrodzenie znajdują się grupie podwyższonego ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2. Grupę tę porównano z osobami pracującymi 35-40 godzin tygodniowo. Niska płaca i długie godziny pracy zwiększają ryzyko zachorowania aż o 30%.
Co ciekawe, im niższy status socjoekonomiczny, tym większe ryzyko cukrzycy typu 2 wśród pracujących 55 godzin tygodniowo. Tak więc osoby dobrze sytuowane pracujące 55 godzin tygodniowo nie były aż tak narażone na ryzyko zachorowania na cukrzycę typu 2, porównując z tymi pracującymi w nisko płatnych zawodach.
Profesor Mika Kivimäki, który prowadził analizy, powiedział: ‘Tak silne powiązanie pomiędzy sytuacją materialną, a ryzykiem zachorowania na cukrzycę typu 2 jest bardzo zaskakujące. Możemy więc założyć, że wyższa pozycja ekonomiczna chroni przez ryzykiem zachorowania spowodowanym przez długie godziny pracy.’
Badania te zostały prowadzone przez University College London i opublikowano je w prestiżowym magazynie Lancet. Naukowcy przeanalizowali szereg dostępnych badań klinicznych w udziałem 220.000 kobiet i mężczyzn, przeprowadzonych na czterech kontynentach: w Europie, Stanach Zjednoczonych, Australii i w Azji (Japonia).
Ażeby uniknąć jakichkolwiek zafałszowań wynikających czynników takich jak BMI osób badanach, wiek czy płeć, a także palenie tytoniu, badacze zastosowali czynniki korygujące. Dodatkowo, aby uzyskać bardziej miarodajne wyniki, w analizie nie wzięto pod uwagę pracowników zmianowych. Niedawno opublikowane badania już wykazały, że pracownicy zmianowi znajdują się w podwyższonej grupie ryzyka cukrzycy typu 2. Mimo że próba została dobrana rygorystycznie i z uwzględnieniem czynników korygujących, wyniki nadal wykazały wzrost ryzyka zachorowania o 30% wśród badanej grupy.
Badanie to nie analizowało przyczyn tego związku, miało na celu sprawdzenie, czy istnieje korelacja (związek) między niskopłatnym zajęciem i długimi godzinami pracy a cukrzycą typu 2.
Zanim naukowcy dostarczą nam twardych dowodów czemu tak się dzieje, sami możemy się pokusić o prób wyjaśnienia tego zjawiska.
Długie godziny pracy to mniej czasu na samodzielne przygotowywanie posiłków. A to większa pokusa, aby polegać na niezdrowych przekąskach jak batony czy czipsy, zamiast świeżych produktów. Dodatkowo, im więcej czasu spędzonego w pracy, tym mniej czasu na regularna aktywność fizyczną i ćwiczenia, zwłaszcza jeśli wykonujemy pracę siedzącą. Brak czasu na sen jest również czynnikiem ryzyka cukrzycy typu 2, długie godziny pracy to mniej czasu na odpoczynek.
Mniejszy dochód to mniejsza dostępność zdrowych świeżych produktów, takich jak ryby, chude mięso, warzywa i owoce, a większe spożycie niskiej jakości, tańszych produktów mącznych i produktów wysoko przetworzonych.
Zdaniem profesora Kivimaki, zmniejszenie ilości przepracowanych godzin nie będzie miało wpływu na obniżenie ryzyka zachorowania na cukrzycę typu 2 wśród dyskutowanej grupy. Jedynie zmiana diety, zwiększenie aktywności fizycznej oraz utrzymanie właściwej masy ciała oraz innych wskaźników metabolicznych może zmniejszyć ryzyko zachorowania.
